Trochę tego nie rozumiem. Młodzi Polacy (Słowianie) uczą się w szkole (podstawowej, a potem i w gimnazjum, i w liceum) o starożytnej Grecji i starożytnym Rzymie. Przeglądając różne podręczniki dojdziemy do wniosku, że tych treści jest całkiem sporo.

Już w piątej klasie podstawówki „przerabia” się „Mitologię” Jana Parandowskiego, wyszukując w niej takich drobnostek, o których niewielu potrafi później cokolwiek opowiedzieć. Zgoda. Europejski krąg kulturowy zawdzięcza obu starożytnym cywilizacjom bardzo dużo. Prawo, słownictwo, medycyna, filozofia, nauki ścisłe, w końcu – religia. Tymczasem jestem szczerze zaskoczony, że w przeciwieństwie do Niemców, którzy z poszanowaniem odnoszą się do mitologii germańskiej, albo do mieszkańców Wysp Brytyjskich, którzy nadal fascynują się wierzeniami dawnych Celtów, jesteśmy niesamowicie ubodzy, jeżeli chodzi o wiedzę z zakresu mitologii słowiańskiej.

Czytaj więcej...

Lubię dużo czytać i nie ukrywam, że stawiam przed książkami różne zadania. Czasem mają mnie przenieść w zupełnie inny świat, czasem rozbawić, a jeszcze innym razem opowiedzieć o życiu osób, które cenię, albo pouczyć w jakimś bardzo interesującym temacie. Zauważyłem, że pod tym względem warto czasem sięgnąć po wydawnictwa mniejsze i bardziej niszowe. Treść tego, co publikują, wydaje się dla nich wyjątkowo ważna.

A Triglav dokładnie takie wrażenie wywołuje. Igor D. Górewicz pisze o tym, co go fascynuje i na czym się zna. I robi to całkiem nieźle, choć – by być całkowicie szczerym – muszę przyznać, że czasem niebezpiecznie zbliżał się do granic samozachwytu nad własnym tekstem. Jest to jednak cecha bardzo powszechnie występująca u osób, które zajmują się działaniami popularyzatorskimi w zakresie rekonstrukcji historii. Dzieje przeszłe są barwne i tak inspirujące, że opowiadanie o nich w sposób przyziemny odziera je z egzotyki i magii.

No tak... bo w tym wypadku w grę wchodzi jeszcze jeden aspekt. Niżej podpisany Naczelny ma do archeologii dość duży sentyment, a do ludzi, którzy potrafią o niej barwnie opowiadać – ogromny szacunek.

Czytaj więcej...

Autorem „Mieczy Europy” jest Igor Górewicz – profesjonalny rekonstruktor i popularyzator historii. Wydana w tym roku książka wiąże się z jego pasją i podsumowuje wieloletnie doświadczenia. Górewicz zaznacza we wstępie, że jego celem było stworzenie kompendium wiedzy o mieczu, a przy tym estetycznego albumu naszpikowanego ciekawostkami. Miłośnicy broni białej i osoby zainteresowane europejskim dziedzictwem mogą już zacierać ręce – wszystkie zamierzenia zostały zrealizowane. I to z nawiązką.

Czytaj więcej...

Miło nam poinformować, że książka Zenona Gołaszewskiego "Pomorskie Orlęta" została wyróżniona w Konkursie Wydawnictw Literatury Pomorskiej w Kościerzynie. Gratulujemy autorowi!

- Moja fascynacja mieczem trwa od wczesnego pacholęcia. To nie tylko przedmiot i dalece więcej niż tylko broń. To przede wszystkim ważny symbol w kulturze europejskiej - tak 23 maja w Empiku w Galerii Kaskada Igor Górewicz rozpoczął spotkanie z okazji premiery jego książki "Miecze Europy".

- Ile mieczy jest opisanych w książce? - pyta Igor Górewicz - Wszystkie. To tak jak w tym kawale z Chuckiem Norrisem. Ile pompek zrobi Chuck? Wszystkie - śmieje się autor.

„Miecze Europy” to już kolejna książka Igora Górewicza - pisarza, wydawcy, producenta, założyciela i wojewody Drużyny Grodu Trzygłowa. Tym razem postanowił przybliżyć nam historię miecza, jego początek i kres jako broni na polu walki, to jak ewoluował na przestrzeni wieków pod względem budowy i jak ważne miejsce zajmuje w symbolice kultury europejskiej. 23 maja licznie zgromadzona publiczność miała niepowtarzalną okazję, by wysłuchać i porozmawiać z Igorem Górewiczem. Podczas spotkania autor książki zaprezentował  5 przykładowych replik omawianej broni, wzbudzając tym samym zainteresowanie nie tylko dzieci, ale także dorosłych.

Czytaj więcej...

Miecz towarzyszy człowiekowi od wieków i przez ten czas nabrał wysublimowanej symboliki. Jego kształt zmieniał się w zależności od funkcji, materiał i kunszt wykonania także ewoluowały. Były miecze legendarne i te prawdziwe, wokół pochodzenia których narosły legendy. Igor Górewicz w swojej najnowszej książce śledzi dzieje tego oręża od epoki brązu, kończąc swoje rozważania na dzisiejszym wpływie tego oręża na kulturę.

Czytaj więcej...

"Borek i bogowie Słowian" to urocza historia chłopca podróżującego po rozmaitych zakątkach ziemi słowiańskiej i poznającego władających nią bogów.

Książka adresowana jest do najmłodszych czytelników, ale z przyjemnością przeczytają ją także ci rodzice, którzy mają ambicję zaszczepić w swoich pociechach wrażliwość na rodzimą wiarę, tradycję i kulturę. Duża ilość barwnych i malowanych z wyobraźnią ilustracji sprawia, że książkę obowiązkowo należy nabyć. Bardzo dobrze przedstawiony został panteon bogów słowiańskich wraz z umiejscowieniem ich w historyczno-geograficznych miejscach kultu. Nie brakuje tutaj podstawowych informacji teologicznych dotyczących bogów, którzy są przedstawieni w ciekawy i atrakcyjny sposób, pisane łatwo przyswajalnym dla dzieci językiem.

Czytaj więcej...

Muszę przyznać, że "Borek i bogowie Słowian" Igora D.Górewicza (od 8 lat w górę) po prostu mnie zachwycił. W przeciwieństwie do "Słowiańskiej przygody wakacyjnej" Maliny Ziajewskiej (co prawda dla starszych, ale tak bardzo zagmatwanej, że trudno spamiętać, co przydarzyło się bohaterom) powieść ta jest napisana w sposób zarazem bogaty jak i przystępny. Chciałoby się powiedzieć "lekko, łatwo i przyjemnie".

Czytaj więcej...

"Mieczem pisane. Odtwórcologia" Igora Górewicza to świetna książka, która pozwala nam  wyrwać się z szarych odcieni codzienności. Na dobrą sprawę, jest to zbiór artykułów autora opublikowanych wcześniej głównie w "Gazecie rycerskiej".

Choć sam w szeregi żadnego bractwa rycerskiego czy grupy rekonstrukcji historycznej nigdy nie wstąpiłem; nie dysponowałem ani czasem, ani innymi ważnymi ku temu środkami, przyznam, że uwielbiam przynajmniej raz w roku udać się na Rękawkę i cyknąć sobie kilka zdjęć w kolczudze ze szłomem na głowie. Czytając "Mieczem pisane" miałem okazję w pełni przenieść się myślami na rozmaite pikniki archeologiczne (zwłaszcza te, na które nigdy nie dotarłem jak np. doroczny Festiwal Słowian i Wikingów ma Wolinie) i poznać jak to wszystko wygląda od strony organizacyjnej.

Czytaj więcej...